زندگی به سیر طبیعی اش جاری است. اراده، علم،مدرک،سن،پول،پرستیژاجتماعی،اصالت خانوادگی،زوربازو،چربی بالای زبان!، هوچی گری و خیلی از چیزهای خوب و بد دیگر جاده صاف کن حرکت شما هستند. دراین میان ، وقتی به زعم خودت نود ونه درصد کار به فرجام رسیده و تنها نمی و ذره ای مانده تا فاتح قصه هایت شوی و به اِندِش برسی ،ناگهان دستی، قدرتی و یا فکری... درست مانند خروس بی محلی که خواب ناز شبانگاهی را حرام کند آنچه رشته بودید را در دم و بدون وفوت وقت پنبه می کند. به راحتی آب خوردن عنوانی را از دست می دهید، تنزل مقام پیدا می کنید، نردبان صعودتان چپ می کند! و روحتان سخت زخمی می شود. اضافه که هیچ، داشته ها هم کم کم ناپدید می شود.کَکَش هم نمی گزد! نمی دانی از کجا پیدا شد ولی با خود عهد می کنی اگر گیرش انداختی فرصت حرف زدن هم به او ندهی! و در دم خفه اش کنی.

بالا و پایین می کنی می بینی همه چیز حساب شده بود. وجدانت را قاضی می کنی حکم می کند که سوء تدبیری در کار نبود. ایمانت را قسم می دهی که بگوید سوء اختیار و بد عملی هم در کار نبود.ابتدای کار گردنی باریک تر از علی و حسن و حسین و که و که پیدا نمی کنی ولی زود پشیمان می شوی و می گوئی : این و آن که تقصیر نداشتند.دامنه تبرئه شدگان ساعت به ساعت زیاد می شود. از ناسوت هم سر می کند. ملائکه و عوالم وجود هم طی محاکمه ای بی گناه تشخیص داده می شوند. منت سرشان گذاشته و از توبیخمان راحت می شوند. سرنخ را که سفت می گیریم، لحظه به لحظه درشت تر می شود. دیگر دستمان طاقت ندارد و دست ها باید طناب را بگیرند تا آخرش را بیابند. محاکمه به جایی می رسد که هر آدمی زادی تمام کار و زندگی اش را ول می کند تا این سرنخ از کف نرود. متهم مشخص شد؟ راست می گوئی! گاهی خدا عمدا پایش را تمام قد می گذارد توی نقاشی شما.آنچنان حرفه ای مچاله اش می کند که هیچ بیمارستان و خریداری تاب پذیرشش را ندارد. آنچنان با خط سیاه به خانه رویایی شما حمله می کند که هیچ تایدی توانایی سفید کردن دوباره آن را ندارد.می خواهی سرش داد بزنی! نه... اصلا شکایتش را پیش خودش می بری! خدا خداست. یکی بوده و یکی هم هست.ولی گاهی در زندگی ها رخ نمائی می کند تا یادمان نرود: گر کند نازی فرو ریزند قالب ها. هر نازی، خریدار می خواهد.دعا خرید یک ناز بزرگ است به بزرگی خالقیت و ربوبیت.دعا می کنیم تا بگوئیم خدا یا نازت دریافت شد. خدایا، ضعیفم، فقیر نه بلکه عین فقر و نیازم، یا رب ! لطف مضاعفی کن ای بنده نواز...